Саодатли кунлар сурури

«Бирон бир кекса инсон давлат ва жамият эътиборидан четда қолмаслиги, ҳеч қачон ўзини ёлғиз ҳис этмаслиги лозим». Президентимизнинг ушбу сўзлари Ўзбекистон прокуратура органлари фахрийларини ижтимоий қўллаб-қувватлаш жамоатчилик марказининг бош шиорига айланган. 320 нафар фахрийни бирлаштирган марказнинг ҳар бир вилоятда филиаллари ташкил этилган бўлиб, имкон борича ҳамкасбларнинг ҳолидан хабар олиш, уларнинг билим-тажрибаларидан унумли фойдаланишга ҳаракат қилинмоқда.
Прокуратура фахрийларидан бири – Абдулҳай Рўзиев суд-ҳуқуқ идораларида фаолият кўрсатиб, адолат мезонини қўлда маҳкам тутгани учун кўпчиликнинг ҳурмат-эътиборини қозонган. У кишининг ёши тўқсонга яқинлашса-да, ҳамон халқ хизматида. Буюклардан бири: «Ёшлик инсон ҳаётининг сўнгги йиллари учун уруғ қадаладиган баҳор палласидир», – деган экан. Шу маънода қаҳрамонимиз ҳам ёш ҳуқуқшунослар таълим-тарбияси ҳақида жиддий қайғуради. Уларга қўлидан келганича йўл-йўриқлар кўрсатади, тажрибаси билан ўртоқлашади.
Меҳнат фаолиятини Шаҳрихон шаҳридаги 28-мактабда ўқитувчиликдан бошлаган Абдулҳай ака ўша пайтда ўн етти ёшда эди. Ўқувчиларга дарс бериш билан бирга, ҳуқуқшунос бўлиш ниятида тинимсиз изланарди. Ҳуқуқшунослик йўлидаги уринишлари ўз самарасини бериб, Шаҳрихон тумани халқ судига котибликка ишга ўтди. Бу эса катта орзулар сари қўйилган илк қадам эди. Интилишларини пайқаган раҳбарлар унга тез орада ижрочиликни ишониб топширишади.
— Қариганда одам нуқул ортга қараб, қилган ишларини сарҳисоб қилар экан. Салкам эллик йиллик меҳнат фаолиятим давомида асосан суд-ҳуқуқ идораларида ишладим. Анча-мунча шогирдлар тайёрладим. Улар орасида ҳатто профессор ва академиклар ҳам бор, – дейди Абдулҳай Рўзиев. – Шогирдларим тез-тез йўқлаб келишади, турли хил семинар, анжуман ва давра суҳбатларига таклиф этишади. Албатта боришга ҳаракат қиламан. Чунки ёш ҳамкасбларим билан суҳбатлашиш менга ғайрат-шижоат бағишлайди. Уларга адолат, ҳалоллик, қонун асосида иш кўриш ҳақида кўп гапираман. Чунки қонунлар иллатларга барҳам бериб, яхшиликка йўл очади. Бир китобда «Ҳаётда энг асосийси меҳнатдир. Ҳамма касофатлардан, ҳамма қийинчиликлардан фақат бир йўл – меҳнат билан қутулиш мумкин» деган ҳикматни ўқиган эдим. Шунинг учун ҳамкасбларимни кўпроқ ўз устларида ишлашга чақираман. Яна бир гап: юрист универсалист бўлиб, қонунларни изчил ўрганиши керак.
Шу ўринда Абдулҳай Рўзиевнинг меҳнат фаолиятига назар ташласак: Хўжаобод ва Марҳамат туманларида судья, Андижон вилоят суди аъзоси ва раиси, вилоят адлия бошқармаси бошлиғи, вилоят прокурори... У киши қайси лавозимда ишламасин, қонунларнинг аниқ ва бир хилда бажарилишига, жиноятчиликка қарши курашишга устувор вазифа сифатида қаради. Ўз ишига масъулият билан ёндашиши, қатъияти, талабчан ва ташкилотчилиги, айни пайтда меҳрибонлиги боис уни кўпчилик ҳуқуқшунослар устоз деб ҳурмат қилишади.
Шогирдларидан бири Ёқубжон Жалолов у ҳақда шундай дейди:
– Абдулҳай аканинг ҳаёти, меҳнат фаолияти прокуратура ходимлари учун намуна бўла олади. Чунки у кишининг касбга садоқати, ишга бўлган муносабати кўпчиликни ҳайратлантирарди. Биз кўп масалалар бўйича маслаҳатлар олишга одатлангандик. Устозимнинг ўгитлари, йўл-йўриқлари ёрдамида кўп муваффақиятларга эришганман. Абдулҳай ака қаерга, қайси даврага бормасин, уни таниган-билганлар меҳр билан кутиб олиб, ҳурмат кўрсатадилар. Назаримда, инсон учун бундан ортиқ бахт бўлмаса керак. У кишига ҳавас қилганим учун ўзим ҳам тажрибамни шогирдларимга ўргатишга, уларга тўғри маслаҳат беришга, умуман олганда, ҳаётда ўз ўринларини топишларига кўмаклашишга ҳаракат қилаяпман.
– Олий ўқув юртини тамомлагач, Абдулҳай аканинг раҳбарлигида иш бошладим. Талабчанлик ва меҳрибонлик бобидаги ибрати мен учун бир умрлик сабоқ бўлди. У киши тартиб-интизомни биринчи ўринга қўяди, – дейди шогирдларидан яна бири Олим Муҳаммедов. – Одамлар билан лавозими ва ижтимоий келиб чиқишидан қатъи назар, бир хил муомалада бўлади. Айниқса, ходимларга ғамхўрлик кўрсатиш борасидаги саъй-ҳаракатларига ҳавас қилардик. Чунки ташвиши, муаммоси бор одамнинг ҳузур-ҳаловати, ишида унум бўлмайди. У кишининг раҳбарлигида кўплаб ҳамкасбларимиз уйли-жойли бўлишган. Ишдаги қатъиятни фарзандлар тарбиясида ҳам қўллаган. Устознинг тажриба ва ўгитларидан узоқ йиллар баҳраманд бўлиб юраверайлик.
Абдулҳай Рўзиев ҳар дамда мана шундай ёруғ кунларга етказгани учун шукроналар айтади. Буларнинг ҳаммасини тинчлик ва осойишталикдан деб билади. Кексаларга кўрсатилаётган эътибор ва ғамхўрликдан миннатдор. Ўғилларидан бири ота изидан бориб, суд-ҳуқуқ соҳасида ишлаяпти. Сирасини айтганда, 3-даражали давлат адлия маслаҳатчиси, Ўзбекистонда хизмат кўрсатган юрист Абдулҳай Рўзиев элнинг дуосини олиб, кам бўлмади.
Азиз НОРҚУЛОВ,
|