«Бирон бир кекса инсон давлат ва жамият эътиборидан четда қолмаслиги, ҳеч қачон ўзини ёлғиз ҳис этмаслиги лозим». Президентимизнинг ушбу сўзлари Ўзбекистон прокуратура органлари фахрийларини ижтимоий қўллаб-қувватлаш жамоатчилик марказининг бош шиорига айланган. 320 нафар фахрийни бирлаштирган марказнинг ҳар бир вилоятда филиаллари ташкил этилган бўлиб, имкон борича ҳамкасбларнинг ҳолидан хабар олиш, уларнинг билим-тажрибаларидан унумли фойдаланишга ҳаракат қилинмоқда.

Прокуратура фахрийларидан бири – Абдулҳай Рўзиев суд-ҳуқуқ идоралари­да фаолият кўрсатиб, адолат­ мезонини қўлда маҳкам тутгани учун кўпчиликнинг ҳур­мат-эътиборини қозонган. У кишининг ёши тўқсонга яқинлашса-да, ҳамон халқ хиз­матида. Буюклардан би­ри: «Ёшлик инсон ҳаётининг сўнгги йиллари учун уруғ қадаладиган баҳор пал­ласидир», – деган экан. Шу маънода қаҳрамонимиз ҳам ёш ҳуқуқшунослар таълим-тарбияси ҳақида жиддий қайғуради. Уларга қўлидан келганича йўл-йўриқлар кўр­сатади, тажрибаси билан ўртоқлашади.

Меҳнат фаолиятини Шаҳ­рихон шаҳридаги 28-мактабда ўқитувчиликдан бошлаган Абдулҳай ака ўша пайт­да ўн етти ёшда эди. Ўқувчиларга дарс бериш билан бирга, ҳуқуқшунос бўлиш ниятида тинимсиз из­ланарди. Ҳуқуқшунослик йўлидаги уринишлари ўз са­марасини бериб, Шаҳрихон тумани халқ судига котибликка ишга ўтди. Бу эса кат­та орзулар сари қўйилган­ илк қадам эди. Интилишларини пайқаган раҳбарлар унга тез орада ижрочиликни ишониб топширишади.

— Қариганда одам ну­қул­­ ортга қараб, қилган ишларини сарҳисоб қилар экан. Салкам эллик йиллик меҳнат фаолиятим давомида асо­сан суд-ҳуқуқ идораларида ишладим. Анча-мунча шогирдлар тайёрладим. Улар­ орасида ҳатто профессор ва академиклар ҳам бор, – дейди Абдулҳай Рўзиев. – Шогирдларим тез-тез йўқлаб келишади, турли хил семинар, анжуман ва давра суҳбатларига таклиф этишади. Албатта боришга ҳаракат қиламан. Чунки ёш ҳамкасб­ларим билан суҳбатлашиш менга ғайрат-шижоат бағишлайди. Уларга адолат, ҳалоллик, қонун асосида иш кў­риш ҳақида кўп гапираман. Чунки қонунлар иллатларга барҳам бериб, яхшиликка йўл очади. Бир китобда «Ҳаётда энг асосийси меҳнатдир. Ҳамма касофатлардан, ҳамма қийинчиликлардан фақат бир йўл – меҳнат билан қутулиш мумкин» деган ҳикматни ўқиган эдим. Шунинг учун ҳамкасбларимни кўпроқ ўз устларида ишлашга чақираман. Яна бир гап: юрист универсалист бўлиб, қонунларни из­чил ўрганиши керак.

Шу ўринда Абдулҳай Рў­зиевнинг меҳнат фаолиятига назар ташласак: Хўжаобод ва Марҳамат туманлари­да судья, Андижон вилоят суди аъзоси ва раиси, вило­ят адлия бошқармаси бошлиғи, вилоят прокурори... У киши қайси лавозимда ишламасин, қонунларнинг аниқ ва бир хилда бажарилишига, жиноятчиликка қарши курашишга устувор вазифа сифатида қаради. Ўз ишига масъулият билан ёндашиши,­ қатъияти, талабчан ва ташкилотчилиги, айни пайтда меҳрибонлиги боис уни кўп­чилик ҳуқуқшунослар устоз деб ҳурмат қилишади.

Шогирдларидан бири Ёқубжон Жалолов у ҳақда шундай дейди:

– Абдулҳай аканинг ҳаё­ти, меҳнат фаолияти проку­ратура ходимлари учун намуна бўла олади. Чунки у кишининг касбга садоқати, ишга бўлган муносабати кўпчиликни ҳайратлантирарди. Биз кўп масалалар бўйича маслаҳатлар олишга одатлангандик. Устозимнинг ўгитлари, йўл-йўриқлари ёр­дамида кўп муваффақиятлар­га эришганман. Абдулҳай ака қаерга, қайси даврага бормасин, уни таниган-билганлар меҳр билан кутиб олиб, ҳурмат кўрсатадилар. Назаримда, инсон учун бундан ортиқ бахт бўлмаса ке­рак. У кишига ҳавас қилганим учун ўзим ҳам тажрибамни шогирдларимга ўргатишга, уларга тўғри маслаҳат беришга, умуман олганда, ҳаётда ўз ўринларини топишларига кўмаклашишга ҳаракат қилаяпман.

– Олий ўқув юртини та­момлагач, Абдулҳай аканинг раҳбарлигида иш бошладим. Талабчанлик ва меҳрибонлик бобидаги ибрати мен учун бир умрлик сабоқ бўл­ди. У киши тартиб-интизом­ни биринчи ўринга қўяди, – дейди шогирдларидан яна бири Олим Муҳаммедов. – Одамлар билан лавозими ва ижтимоий келиб чиқишидан қатъи назар, бир хил муома­лада бўлади. Айниқса, ходимларга ғамхўрлик кўрсатиш борасидаги саъй-ҳаракатларига ҳавас қилардик. Чунки ташвиши, муаммоси бор одамнинг ҳузур-ҳалова­ти, ишида унум бўлмайди. У кишининг раҳбарлигида кўплаб ҳамкасб­ларимиз уй­ли-жойли бўлишган. Ишдаги қатъиятни фарзандлар тар­биясида ҳам қўллаган. Устознинг тажриба ва ўгитларидан узоқ йиллар баҳраманд бўлиб юраверайлик.

Абдулҳай Рўзиев ҳар дам­да мана шундай ёруғ кунларга етказгани учун шукро­налар айтади. Буларнинг ҳам­масини тинчлик ва осойишталикдан деб билади. Кексаларга кўрсатилаётган эътибор ва ғамхўрликдан миннат­дор. Ўғилларидан бири ота изидан бориб, суд-ҳуқуқ соҳасида ишлаяпти. Сираси­ни айтганда, 3-даражали дав­лат адлия маслаҳатчиси, Ўз­бекистонда хизмат кўрсатган­ юрист Абдулҳай Рўзиев эл­нинг дуосини олиб, кам бўл­мади.